بازگشت
حمایتهای مشروط از حامد کرزی
نوشته ی : فروغی نوشته ی : فروغی

 

              هنوز چند ساعت از اعلام پیروزی آقای حامد کرزی در انتخابات ، بعنوان رییس جمهور افغانستان نگذشته بود که اماواگرها  و شروط و شرایط حامیان خارجی اش از یکسو و تقاضا ها و توقعات اقوام ، گروهها و تنظیمهاییکه در انتخابات حمایتش کرده بودند ، از جانب دیگر ، او را در برابر چالشهای تازه و تنگنایی دشوار گدار ، قرار داد .                                                            

         درست ساعاتی پس از برنده ساختن وی در انتخابات بود که ، ابتدا بان کیمون سرمنشی سازمان ملل متحد و بعدا  گوردون براون  و  بارک اوباما  رهبران انگلستان و امریکا ، ضمن اظهار تبریکات تشریفاتی ، حمایت مشروط شانرا از وی ابراز نمودند . آنان هرکدام مجدانه از آقای کرزی خواسته اند تا در برابر حمایت شان ، فساد را از دستگاه دولت ریشه کن کرده ، علیه تولید کننده گان و قاچاقبران مواد مخدرمبارزه ی بی امان نماید و قوماندانان و جنگسالاران را نتنها در کابینه اش راه ندهد ؛ بلکه آنانرا به میز محاکمه نیز بکشاند .  (  چه شرایط دشواری !  )                                                  بارک اوباما رییس جمهور امریکا که ترس از آن دارد تا پایش در باتلاق جنک افغانستان گیر بماند ، طی صحبت تیلفونی با حامد کرزی ، نتنها از وی خواسته است تا با جد یت در برابر فساد اداری ، قاچاقبران مواد مخدر و جنگسالاران ، مبارزه نماید ؛ بلکه برای وی  حتی  ضرب الاجلی نیز  تعین نموده ، به  او مجدانه  میگوید  که : هرگاه تا شش ماه آینده اصلاحات جدی   در   دستگاه دولت بوجود نیاورد ؛ حمایت ایالات متحده را از دست خواهد داد .                                                            

     همینگونه است اظهارات تند و تهدید آمیز  کای آیده  نماینده ی خاص سرمنشی سازمان ملل متحد در کابل که طی کنفرانس مطبوعاتی  به آدرس رییس جمهور کرزی اظهار داشته است .  او هم بصراحت و قاطعیت گفته است که :  ملل متحد بیش ازین تحمل تفنگسالاران و زورمندان را در حکومت آقای کرزی ندارد . او نیز ادامه ی کمکهای ملل متحد به افغانستان را مشروط به مبارزه ی قاطعانه و صادقانه ی آقای کرزی علیه فساد اداری و قاچاقبران مواد مخدر دانسته است .                 

            و اما بیایید ببینیم که آیا  رییس جمهور حامد کرزی ، با وجود این تهدیدات بیرونی و با آنکه خود نیز وعده هایی بخاطر مبارزه علیه فساد و قاچاقبران مواد مخدر و تشکیل حکومتی کارا  و مؤثر داده است ؛ توانایی آنرا دارد تا به همه ی خواستها پاسخ مثبت دهد ؟             

   اساسا آیا او و حامیان بین المللی او صادقانه آرزو دارند تا حکومتی کارآمد در افغانستان رویکار آمده ، ریشه های اصلی جنگ در هر دو سوی مرز  خشکانیده شود و مافیای مواد مخدر به میز محاکمه کشانده شوند ؟  به نظر من  پاسخ هردو پرسش منفی است .

            رییس جمهور کرزی که با زهم روی همان فورمول قد یمی اش  (  تشکیل حکومت مشا رکت ملی !   )   تکیه داشته  و میخواهد  با همان باور قد یمی و با همان یاران و همسفران دیروزین ،  در جنگ پیروز شده ، مزارع خشخاش را بخشکاند و فساد اداری را ریشه کن نماید ؛ کمتر کسی را میتواند متقاعد سازد که بتواند به این اهداف دست یافته ، دور دوم حکومتش بهتروموفقتراز هشت سال حکومت قبلی اش باشد .  زیرا حکومت مشارکت ملی ! که تهداب ناکارآمد آن درشهر بن گذاشته شد ، هیچ معنایی بجز همان حکومت مصلحتی گذ شته نخواهد داشت . و  زیر نام مقدس مشارکت ملی ، باز هم همان سهم بندی های گذشته به اساس وعده های پیش از انتخابات رییس جمهور ، تکرار خواهد شد و باز هم عده یی زیرنام متخصص و مجاهد بزرگ   و ...  مقامات عالی دولتی را تصاحب نموده ، بجای خدمت بمردم ، کیسه های خود را پر از زر خواهند نمود .                           واما اینبار ، حتی تشکیل چنان حکومت مصلحتی نیز کار سهل و آسانی برای رییس جمهور نخواهد بود .  ایشا ن باید به خواستهای گروههای مختلف قومی ، مذهبی ، تنظیمی و سیاسی توجه نموده ، آنگونه که برای همه وعده سپرده بودند ؛ همه را در خوان نعمت شریک بسازند . زیرا درکی که از حکومت مشارکت ملی نزد رییس جمهرر و  هم پیمانانش هست ، همین تقسیمات مسا ویانه ی وزارتها و ولایتها ست .  واین درکی بسیار قبیلوی و مخاطره آمیز از مشارکت ملیست که بجز بدبختی و تیره روزی ، نتیجه یی در قبال نخواهد داشت .                                                                                   در پهلوی این ، رییس جمهور باید نیات وتقاضا های غرض آلود همسایگان ( بخصوص پاکستان) و قدرتهای بزرگ خارجی ( بویژه امریکا و بریتانیا ) را نیز در نظر داشته ؛ مهره های کلیدی آنانرا هم درین دولت مشارکت ملی ! شامل  بسازند .  ایشان همانند گذشته و حتی بیشتر از آن، تحت فشار پا کستان و قدرتهای بزرگ دخیل در قضیه ی افغانستان ، ناگزیر از اعمال سیاستهای غرض آلود آنان در افغانستان خواهد بود .     

              و درست همینجاست که کار رییس جمهور حامد کرزی به چالش و به مشکل مواجه شده است .  « هم لعل بدست آر و هم دل یار را نرنجان »  .                                                                   ایشان هرگز  نمیتوانند اینهمه تقاضاها وخواستها را برآورده ساخته ، به مراد خیالی حکومت مشارکت ملی دست بیابند  ؛ زیرا   حکومت آینده ، نه بر اساس  اراده ی مردم  ؛ بلکه بازهم متکی به همان  مصلحتها و روابط نامشروع قومی ، تنظیمی و سیاسی بوجود خواهد آمد .

              مهمتر ازهمه اینکه ، حامیان بین المللی آقای کرزی ، در حالیکه خود  بخوبی میدانند که، نزدیکترین همکاران رییس جمهور کرزی ، کی ها و دارای کدام پیشینه ی سیاسی ، نظامی و اجتماعی هستند ؛  از وی میخواهند تا جنگسالاران را در کابینه راه نداده ، فساد را از دولت ریشه کن نماید .                                                                                                                                  آنان چگونه میتوانند  از دولتی تقاضای مبارزه علیه فساد و مواد مخد رنمایند که  بنیاد ش را خود ایشان بر روی فساد و زد و بند های نامشروع  گذاشته  و ما فیای مواد مخدررا بر آن مسلط گردانیده اند ؟  اکنون از دولتی که سرتا پا در فساد غرق است ، چطور میتوان  توقع کرد تا در مهلت شش ماهه ی آقای اوباما ، خودش را از فسا د پاک بگرداند ؟

            واقعیت اینست که حامیان خارجی رییس جمهور کرزی بخصوص امریکاییان وانگلیسان ، که پیش از همه خود در ایجاد و ترویج فساد ، بی نظمی و بی امنیتی در افغانستان  نقش داشته و مسوول آن میباشند  ؛ از توانایی ها و ظرفیتهای آقای کرزی بخوبی آگاهند . آنان میدانند که دولت کنونی  افغانستان ،  دولتیست ناکاره و غیر مسوول .

            به نظر آگاهان و ناظران بین المللی  ، مشروط کردن حمایت از کرزی و تعین نمودن مهلت ششماهه از سوی بارک اوباما برای وی  ، یا میتواند بخشی از همان درامه  یا بازی بزرگ باشد که امریکاییان و یاران انگلیسی شان در منطقه ی ما به نمایش گذاشته اند . ویا  اینکه حامد کرزی دیگر مهره ی مورد نیاز آنان  نبوده  ،  زیر فشار قوتهای  بین  المللی  باید تا  شش  ماه  آینده ، کرسی ریا ست جمهوری را ترک بگوید . زیرا آنان بخوبی میدانند که آقای کرزی توان پوره کردن هیچ شرط آنانرا ــ آنهم طی شش ماه ـــ نخواهد داشت .                                                                                    درین میان آنچه واضح است اینست که :   امریکاییان بخاطر دستیابی به اهداف استراتژیک شان در افغانستان و در منطقه  ،  تا هنوز به یک دولت ضعیف و غیر ملی (  زیر سرپرستی آقای حامد کرزی یا آقای ایکس ) در افغانستان  نیازمند اند ـــ به دولتی که  فقط  زمینه های تطبیق سیاستهای توسعه طلبانه و سودجویانه ی آنانرا فراهم نماید وبس .

 

                                                                                                   پایان                                                


November 9th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات